18 شهریور انتهای تموم فکرای 15 ماهم(9 ماه بارداری+6 ماه مرخصی زایمان)

بمیرم برای گریه هات مامانی

امروز بردمت مهد و خودمم رفتم سرکار.به مربیت گفتم تا گریه کردی میسکال بزنه من مثل برق و باد خودمو برسونم .روز خسته کننده و غم انگیزی توی زندگیم بود.

احساس میکردم هیچ کسیرو توی دنیا ندارم که دستمو بگیره.

توی روز چهار پنج بار با میسکالای مربیت دوویدم به سمت مهد و وقتی گریه هاتو میدیدم روانم بهم میریخت .تک تک اجزای بدنم به هر سو پر میکشید.

اینقدر گریه کرده بودی چشات شده بود نخود.گونه هات گل انداخته بود.مامانت بمیره الهی .روز اول گذشت و استرس ازم کم نشد که نشد.روز دوم با میسکال مربیت به سمت مهد دوویدم خیس عرق بودم از ناراحتی .منظره ای رودیدم که هیچوقت توی تموم زندگیم تجربه ش نکرده بودم.ساعت 10 رسیدم مهد با گریه از بغل مربی گرفتمت ،پریدی بغلم و گریه امونت نمیداد.چشاتو یه جوری که جیگرمو آتیش میزدی توی چشام انداخته بودی وقتی بوست کردم ،آی خدا چجوری بگم همینطور که دارم مینویسم دوباره گریم گرفته ،آره شروع کردی به لیس زدن تمام صورتم ،ستاره ی شبای تارم ،با این کارت منم بارونی کردی برای مدتی هر دو غرق بارون بودیم،بهت شیر دادم و خوابوندمت .

روز سوم آرومتر بودی و مربیتو شناخته بودی ولی بازم ذره ای از نگرانی من کم نشده بود.همیشه میگفتن باید مادر بشی بفهمی چه حسیه واقعا الان درک میکنم .موجودی که حاظره خودشو آتیش بزنه تا دلبندش ذره ای ناراحت نباشه ،حاظره فرش بیابون بشه تا خاری توی پای بچش نره.

احساس میکنم توی این 3 روز 20 کیلو کم کردم.احساس میکنم توانم دیگه تهشه .

فقط از خدا میخوام کمکم کنه تا مثل کوه پشت جیگر گوشم وایستم تا احساس تنهایی نکنه.

خدایا به داده و نداده هایت شکر،شاکرم،راضیم به رضای تو...